عشق به سبک خیابانی ، کمی معاشرت کنیم
وقتی کسی ازم درباره عشق سوال میپرسه به این فکر میکنم که واقعا عشق معنای یکسانی داره ؟
نه قطعا نداره ، اصلا عشق بین افراد خاصی برقرار میشه ؟ نه قطعا نمیشه، من اصلا عشق رو تجربه نکردم که بخوام درباره اش نظر بدم ، اما اونقدر عشق واقعی دیدم که بتونم تشخیص بدم عشق و عاشقی کیه و چیه ، الان میخوام راجب به عشقی صحبت کنم که این روزا زیاد دارم تو خیابون و در ودیوار میبینم ...
وقتی میشینم لیلی و مجنون نظامی رو میخونم همش با خودم میگم مگه دیگه قشنگ تر از این هم وجود داره ؟ اما همون لحظه که سرمو بالا میارم یه عالمه عشق های آبکی میبینم که دارن به حال بهم زن ترین شکل بهم دهن کجی میکنن !
اینکه برای کوچک ترین کاری مجبور شده بودم برم طرف اندرزگویی که همیشه سعی میکنم راهم به اونجا نیوفته اعصابمو بهم میریزه ، بخاطرش مجبور شدم چند ساعت تو ترافیک بمونم ، من اصولا ادمی نیستم که تو ترافیک عصبی بشم یا طاقتم ته بکشه ، دلیلی که همیشه بخاطرش از اندرزگو دوری میکنم اینه که توش پره از ادماییه که عشق و رابطه رو وسط خیابون گدایی میکنن
یادمه تو راهنمایی یکی اومد تو کلاس با ذوق بهم گفت دیشب اندرزگو بوده و کلی بهش خوش گذشته ، وقتی دلیل خوشحالیشو پرسیدم فهمیدم بخاطر این خوشحاله که کیفش پره شماره های جور وا جور از این و اون شده...
اینکه یک نفر با وقاحت تو صورتم نگاه میکنه و میگه من فقط با مرد های بالا ۲۵ حرف میزنم حالمو از خودم بهم میزنه
اینکه هر روز مخاطب خاصش تو استوری اینستاگرام عوض میشه بدنمو میلرزونه ، که چطور میشه انقدر عشق و ازدواج و الکی بگیریم؟
یعنی باید همه رو یه دور از سر بگذرونی تا ادم مناسبو پیدا کنی ؟
واقعا انقدر تونستیم تقدس عشق رو از بین ببریم ؟
یکی بهم گفت تو عاشق نشدی نمیدونی
گفتم خوشحالم که هیچوقت تو کتم نمیره،
که عشق و عاشقی رو به سبک شما امتحان کنم
عشق کشک نیست که با پول و قیافه بخریش
عشق باید اتفاق بیوفته ...
و من الله توفیق ✋🏻